Hið raunverulega frelsi felst í rökræðunni

eftir Önnu Láru Steindal

Þessa dagana er mikið skrafað um stefnumál og aðferðafræði stjórnmálaflokkanna einsog eðlilegt er þegar kosningar nálgast. Og einsog eðlilegt er sýnist sitt hverjum.

Nokkuð hefur borið á gagnrýni á Samfylkinguna fyrir meint stefnuleysi. Sumir eiga það til að fara háðulegum orðum um áherslu okkar á það sem við getum kallað samræðustjórnmál og telja að slíkt beri vott um stefnuleysi eða ótta við að taka einarða afstöðu. Þeir hinir sömu vilja láta verkin tala og predika ágæti athafnastjórnmála. Vilja einhenda sér í framkvæmdir og frábiðja sér allan kjaftavaðal og rökræður um málefnin.

Sumir hafa líka gagnrýnt Samfylkinguna fyrir kröfuna um virkara íbúalýðræði þar sem almenningur fær að taka beina afstöðu til mikilvægra mála. Einhverjir vilja túlka það sem ragmennsku og stefnuleysi – en í mínum huga er það merki um hugrekki og virðingu fyrir kjósendum. Eru það ekki grundvallar mannréttindi að fá að njóta vitsmunna sinna og sjálfstæðrar hugsunar í eins ríkum mæli og mögulegt er?

Auðvitað eiga stjórnmál að snúast um athafnir ekki síður en orðræðu. En kapp er best með forsjá. Það var ekki síst áherslan á rökræðuna sem réði því að ég fann mér stað í Samfylkingunni – enda fæ ég ekki séð að sönn jafnaðarhugsjón fái þrifist án hennar. Hvernig er hægt að móta skynsamlega framtíðarsýn á sameiginlegan veruleika okkar allra – ef bara sumar raddir fá að heyrast? Eða það sem verra er – aðeins útvaldar raddir fá að heyrast?

Sú hugmyndafræði sem Samfylkingin byggir á og kalla má frjálslynda jafnaðarstefnu er skýr. Það vita þeir sem hafa kynnt sér málin og persónulega hef ég aldrei getað skilið þetta píp um að Samfylkingin sé stefnulaus flokkur. Útfærsla stefnunnar verður að taka mið af aðstæðum í þjóðfélaginu hverju sinni eigi hún að hafa hagnýtt gildi og nýtast sem tæki til þess að ná settu markmiði. Pólitísk hugmyndafræði er með öðrum oðrum bitlaust vopn á veruleikann í tómarúmi sem ekki tekur mið af raunverulegum aðstæðum í síbreytilegum heimi.

Það er í rökræðunni sem hið raunverulega frelsi, sem jafnaðarmenn berjast fyrir, getur orðið að veruleika. Frelsið til þess að láta rödd sína heyrast í trausti þess að á verði hlustað og tillit til tekið.

Anna Lára er Skagamær sem dýrkar samræðustjórnmál.

Athugasemdir

[Þorgerður Laufey Diðriksdóttir, 22.4.2007 kl. 21:56]

takk fyrir þennan pistil

[Edda Agnarsdóttir, 22.4.2007 kl. 22:27]

Það er staðreynd að þeir sem gagnrýna bæði stefnu og stefnuleysi jafnaðarmanna eru hvað fljótastir að tileinka sér hin og þessi stefnumál jafnaðarmanna. Þetta er þekkt fyrirbæri á hinum norðurlöndunum og nú síðast hér á landi umhverfisstefna Reykjavíkur sem er stælt og stolið úr smiðju jafnaðarmanna og Rlistans. Uppeldið var líka til fyrirmyndar hjá Ingibjörgu.

Takk fyrir pistilinn Anna

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 23.4.2007 kl. 04:46]

Góð ábending